'Geloof heeft het potentieel om de allersterkste vredesfactor te zijn: om mensen hun nationalisme en alle andere tegenstellingen te helpen overstijgen', stelt Ignace Demaerel, godsdienstleraar en auteur.
Pasen is, ondanks de toenemende vervreemding van onze 1500 jaar oude spirituele erfenis, nog steeds het belangrijkste christelijke feest. Voor christenen is het geloof in de opstanding, hoe haaks het ook staat op onze moderne cultuur, de kern van het geloof.
Het probleem om de mens te redden ligt dieper, want ook ons denken is aangetast, besmet met het virus van de zonde, ons gebrek aan goede wil. Dus moet de oplossing radicaler zijn: dit overstijgt onze menselijke - aangetaste - vermogens. Achter de kruisdood van Jezus zit een hogere logica, die van de liefde:"Niemand heeft grotere liefde dan hij die zijn leven geeft voor zijn vrienden" . Omdat onze hardnekkige zelfgerichtheid de kern van het probleem is, niet onze onwetendheid.
Hier komen we bij de kernvraag: waarop bouwen wij onze hoop en ons geloof? Wat is ons fundament? Het bekende verhaal van Jezus over de man die zijn huis bouwde op een rots en deze die zijn huis bouwde op zand. Waarop is onze cultuur en beschaving gebouwd? Hebben we überhaupt een fundament?"Waarop je ten diepste vertrouwt, dat is jouw god", zei Luther. Arm is... wie niets meer heeft om in te geloven. Wanneer enkel nog nihilisme en cynisme resten.